yamahdi

 يك درس آموزنده
بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيم

​
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله سحرگاه به شخصي وعده داد كه در كنار تخته سنگ بزرگي منتظر آن شخص باشد، آن مرد رفت و برنگشت، تا اين كه آفتاب بالا آمد و هوا گرم شد، اصحاب ديدند حضرت از شدت گرما سخت ناراحت است. عرض كردند: يا رسول الله! پدر و مادرمان به فدايت باد! اگر تغيير مكان داده به سايه تشريف ببري بهتر است.
پيامبر اسلام حاضر نشد جايش را عوض كند و فرمود:
من به آن شخص وعده داده ام در اين مكان منتظرش باشم و اگر نيامد تا هنگام مرگ اينجا خواهم بود تا روز قيامت از همين مكان برانگيخته شوم.(4)

🔔 میانه‌روی 

​
🌹 در دوستى با دوستت، اندازه نگه دار، چه بسا كه روزى دشمنت شود؛ و در دشمنى با دشمنت، از حدّش تجاوز مكن، چه بسا كه روزى دوستت گردد

📚 #نهج_البلاغه ، حکمت ۲۶۸

💢 در چه صورتی می‌توان «توریه» کرد؟ آیا «توریه» راه فراری برای دروغگویی است ؟

شهید_مطهری
✅من بعضی اشخاص واقعاً متدين را می‌بينم که هميشه دروغ می‌گويند و هميشه هم توريه می‌کنند؛ يعنی هيچ وقت واقعاً نمی‌خواهد يک حرفی بزند که قصدش هم دروغ گفتن باشد و به نيت دروغ بگويد. دروغ می‌گويد ولی به صورت توريه. استاد هم شده و آن‌چنان در توريه کردن استاد است که مطلب را به گونه‌ای می‌گويد که شما يک چيزی می‌فهميد، اگر روزی بفهميد قضيه اين جور نبوده و به او بگوييد چرا گفتی، می‌گويد من قصدم از اين جمله مطلب ديگری بود.
✅توريه در جايی است که دروغ گفتن واجب است، يعنی اگر راست بگوييد از اين راست فتنه بزرگ برمی‌خيزد؛ آن‌وقت مجبوريد دروغ بگوييد برای اينکه جلو فتنه بزرگی را بگيريد. در جايی که مجبوری خلاف بگويی، يعنی در جايی که از راستی فتنه برمی‌خيزد؛ نه اينکه انسان در هر موردی که منافع خودش اقتضا می‌کند دروغ بگويد به شکل توريه، يعنی مطلبی را بگويد که طرف از لفظ يک مطلب می‌فهمد و او در دلش چيز ديگری را خطور می‌دهد. آن همان دروغ است و با دروغ فرق نمی‌کند.
📚آشنایی با قرآن، ج9، ص209-208

​
سلامٌ علی قلب زینب الصّبور و لسانها الشّکورسلام بر قلب زینب شکیبا و زبان سپاسگزارش

​
۴۳ ـ فَضلُ الأدَبِ​
الإمامُ علیٌّ علیه السلام :الأدبُ کمالُ الرَّجُلِ. (143)
امام علی علیه السلام :ادب، کمال انسان است.
عنه علیه السلام :یا مؤمنُ ، إنّ هذا العِلْمَ والأدبَ ثَمَنُ نفسِکَ ، فاجتَهِدْ فی تَعلُّمِهِما ، فما یَزیدُ مِن عِلمِکَ وأدبِکَ یَزیدُ فی ثَمَنِکَ وقَدْرِکَ. (144)
امام علی علیه السلام :ای مؤمن! این دانش و ادب جان بهای توست، پس در فراگرفتن آن دو کوشا باش که هر چه بر دانش و ادبت افزوده شود، قدر و ارزشت فزونی می گیرد.
عنه علیه السلام :الأدبُ أحْسَنُ سَجِیّةٍ. (145)
امام علی علیه السلام :ادب، بهترین خوی است.
عنه علیه السلام :خیرُ ما وَرّثَ الآباءُ الأبناءَ الأدبُ. (146)
امام علی علیه السلام :بهترین چیزی که پدران برای فرزندان به میراث می گذارند، ادب است.
عنه علیه السلام :إنّ النّاسَ إلی صالحِ الأدبِ أحْوَجُ مِنهُم إلی الفِضّةِ والذَّهَبِ. (147)
امام علی علیه السلام :مردم به تربیتِ نیک نیازمندترند تا به زر و سیم.
عنه علیه السلام :حُسنُ الأدبِ أفضلُ نَسَبٍ وأشرفُ سَبَبٍ. (148)
امام علی علیه السلام :ادب نیکو، برترین تبار و والاترین خویشاوندی است.
عنه علیه السلام :علیکَ بالأدبِ فإنَّهُ زَیْنُ الحَسَبِ. (149)
امام علی علیه السلام :ادب بیاموز که زیور شرافت است.
عنه علیه السلام :حُسنُ الأدبِ یَنُوبُ عنِ الحسَبِ. (150)
امام علی علیه السلام :ادب نیکو، جایگزین شرافت می شود.
عنه علیه السلام :لا حسَبَ أنفعُ مِن الأدبِ. (151)
امام علی علیه السلام :شرافتی سودمندتر از ادب نیست.
عنه علیه السلام :فَسَدَ حسَبُ مَن لیسَ لَه أدبٌ. (152)
امام علی علیه السلام :کسی که ادب ندارد، شرافت خانوادگی اش تباه است .
عنه علیه السلام :زِینتُکُم الأدبُ. (153)
امام علی علیه السلام :زیور شما ادب است.
عنه علیه السلام :لا زینةَ کالآدابِ. (154)
امام علی علیه السلام :[برای آدمی] هیچ زیوری زیبنده تر از ادب نیست.

منبع: میزان الحکمه نفیس در باب ادب