yamahdi

  احکام  مسائل متفرقه  موسیقی حکم گوش دادن به موسیقی

تاریخ انتشار : 1385/4/7  منبع: پایگاه حوزه

سوال

در کجای قرآن امده که شنیدن و گوش دادن به موسیقی حرام است؟
پاسخ

در جواب مطلب شما چند نکته را بیان می کنیم:
الف : مدرک و مستند احکام دینی فقط قرآن کریم نیست بلکه منابع دیگری مانند سنت پیامبر اکرم ( ص) و روایات رسیده از آن حضرت ( در نزد اهل سنت) و همچنین روایات و اخبار رسیده از ائمه اهل البیت علیهم السلام ( در نزد شیعیان ائمه اهل البیت علیهم السلام ) و ملازمات عقلی ، از مدارک احکام شرع و شریعت اسلام محسوب می گردند.
بسیاری از احکام اولیه مسلمانان در قرآن کریم نیامده است مثلا اینکه نماز صبح چند رکعت است؟ یا اینکه آیا سگ نجس است؟ یا زکوة چه مقدار است؟ هیچکدام در قرآن کریم یافت نمی شوند و ما این احکام را از سنت پیامبر اکرم (ص) و اخبار ائمه علیهم السلام فرا می گیریم . پس لازم نیست که هرچه حرام است یا حلال، در قرآن موجود باشد البته ممکن است به شکلی که امامان و پیامبر اکرم ( ص) متوجه می شوند در قرآن کریم موجود باشد، ولی به حسب فهم ظاهری، ما از آن محروم باشیم .
ب: همانطور که حلال کردن حرام خداوند نا مقبول است حرام کردن حلال او هم مذموم و ناپسند است و شما به درستی به این نکته توجه فرموده اید .
ج : موسیقی و غنا از مفاهیم مجمل و سخت در فقه اسلامی هستند که ممکن است فقها نظرات متفاوتی در باره آن ارائه کنند، ولی در این مقدار تردیدی نیست که هر نوع عمل؛ اعم از موسیقی و غنا و امثال آن که موجب انگیزش جنسی نامشروع ، میل به حرام و همچنین طرب انگیزی [i] شود، و مناسب مجالس لهو و لعب ، عیش و نوش باشد، حرام و محکوم است [ii] . ولی اگر موسیقی در خدمت تعالی روح بشر و صفا بخشیدن به عواطف و مکارم اخلاقی او باشد، نمی توان حکم حرمت را برای آن قائل شد، خواه این موسیقی غربی باشد یا شرقی. ﭘس ملاک همان طرب انگیز بودن و موجب تحریک شهوات شدن یا عامل ضلالت و گمراهی انسان از مسیر حق با کمک و اعانت به ستمکاران و منحرفان، می باشد.
[i] - طرب انگیزی  به این معناست که حالت سبکی به انسان دست دهد که مخالف با کرامت انسانی باشد یا احیانا در اختیار ستمکاران و شهوترانان و تقویت این جنبه آنان باشد.
[ii] - مسائل جدید از دیدگاه علماء و مراجع تقلید ج1 ، ص47-66 .

▪️امروز *رهبر معظم انقلاب* به مدیر مسئول کیهان پیام فرستاده و گفته:

 *«یادداشت امروز آقای محمد صرفی، یک آفرین دارد».?*
این یادداشت آقای صرفی نویسنده‌ی خوش ذوق، با سواد و بی‌ادعای کیهان، درباره حاج قاسم که توجه رهبری را جلب کرده است
⬇️✒️✒️✒️✒️⬇️
 ستاره قاسم در کهکشان راه خمینی(یادداشت روز)
چقدر خوب است که کودکان وقتی به دنیا می‌آیند کسی نمی‌داند سرنوشت چه تقدیری برای آنان رقم زده و تاریخ برای شانه نحیف برخی از این کودکان‌گریان، چه مأموریتی گران‌سنگ تدارک دیده است. آری! اینگونه بود که دست فرعون به‌رغم تمام دست و پا زدن‌هایش، به فرزند عمران و یوکابد نرسید و موسی دودمان طاغوت عصر خود را در نیل بر باد داد. و آن زمانی بود که از چشم دنیااندیشان و ظاهربینان کار مؤمنان به پایان رسیده بود؛ در پیش، امواج خروشان نیل بود و از پس، لشکر جرّار فرعون. اما تقدیر الهی چیز دیگری بود. پس فرمان آمد که ‌ای موسی! عصای خود را بر دریا بزن … و شد آنچه ناشدنی می‌نمود.
تابستان سال 1953 برای «دوایت آیزنهاور» سی و چهارمین رئیس‌جمهور آمریکا شیرین بود. ماموران سازمان CIA در تهران به فرستادگان و مزدوران بریتانیایی که دیگر کبیر نبود پیوستند و عملیات آژاکس را با موفقیت به سرانجام رساندند. دولت وقت با کودتا سرنگون شد و شاه لرزان و فراری دوباره بر تخت نشست. «آلن دالس» رئیس ‌CIA اگر از آینده چیزی می‌دانست بدون شک پنج سال بعد، تیمی از ماموران خود را بار دیگر راهی ایران می‌کرد اما این بار نه به مقصد تهران بلکه به «قنات‌ملک»، روستایی در دل کویر مرکزی ایران. به خانه ساده و محقر مشهدی حسن. 
اما نه آیزنهاور و دالس می‌دانستند و نه حتی مشهدی حسن و فاطمه که آن کودکی که روز اول فروردین سال 1337 پا به زمین گذاشته و ‌گریه می‌کند، چه آینده‌ای و مأموریتی در پیش دارد. فرزند سوم خانه بود و نامش را گذاشتند قاسم. انتخابی به‌جا و نامی نیکو بود. این طفل شیرخوار و روستازاده گمنام، مأموریت داشت چیزهایی را قسمت کند. از این باب همه ما قاسم هستیم چرا که در زندگی چیزهایی را با دیگران و بین دیگران قسمت می‌کنیم. اما قرار بود او از همه ما و قاسم‌ها، قاسم‌تر باشد. 
دنیا معرکه‌های عجیب و غریب و شگفتی‌های فرامحاسباتی کم ندارد. نقاطی به ظاهر بسیار دور و بی‌ربط در گوشه و کنار کره‌خاکی هستند که هیچ دستگاه محاسباتی و عقل و حتی خیالی نمی‌تواند میان آنها خطی برقرار سازد. وقتی مامور ساواک سال 1342 با ریشخند از آقا روح‌الله پرسید یارانت کجا هستند، آن مرد خدا که دلش از خورشید هم گرم‌تر و چشم‌هایش از برق آسمان گیراتر بود، با دلی آرام و قلبی مطمئن پاسخ داد؛ سربازان من در گهواره‌ها هستند. یحتمل مأمور مفلوک سازمان اطلاعات و امنیت کشور، پوزخندی زده و در دل یا زیر لب گفته باشد عجب آخوند خوش‌خیالی و چه خیالات خامی! نمی‌توان به واکنش آن مأمور چندان خرده گرفت. آن روز قاسم سلیمانی پنج ساله بود، مهدی باکری و اسماعیل دقایقی 9 ساله، حسن باقری و ابراهیم همت هشت ساله، حسین خرازی شش ساله، احمد کاظمی، مهدی زین‌الدین و حسن تهرانی‌مقدم 4 ساله، محمود کاوه و علی ‌هاشمی 2 ساله. کودکانی دور از هم، هر کدام در شهری و روستایی. آن ستاره‌های دور از هم در کهکشان راه خمینی. آن‌قدر دور که هیچ منجمی نمی‌توانست پیش‌بینی کند روزی که چندان دور نیست این ستاره‌ها در یک مدار قرار خواهند گرفت و چشم آسمان از نورشان روشن خواهد شد.
تازه این کودکان فرماندهان سپاه خمینی کبیر بودند و بسیاری از سربازان آنان حتی هنوز پای بر زمین، این «سیاره رنج» نگذاشته بودند. گفتیم فرمانده و سرباز! بگذار همین‌جا تکلیف این دو کلمه را روشن کنیم. می‌دانی چرا فرمانده نیروی قدس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران که نامش لرزه بر ‌اندام دشمنان می‌انداخت خود را همیشه سرباز می‌دانست و می‌نامید و وصیت کرد بر سنگ مزارش بنویسند سرباز قاسم سلیمانی؟ همان سربازی که چند روز پیش یک رسانه آمریکایی با کینه‌ای عمیق نوشت سلیمانی شبه نظامیان عراق، لبنان و یمن (افغانستان و پاکستان و سوریه و فلسطین را جا‌انداخته) را به یک اتحاد راهبردی متصل و نیروی قدس را به نوعی ناتو تبدیل کرد. 
در روزگاری که آدم‌ها به دنبال نام هستند و برای خود لقب می‌سازند و می‌تراشند و برای محکم‌کاری سفارش می‌دهند، مردی که سرنوشت منطقه و بلکه جهان را تغییر داد، به او لقب «فرمانده سایه‌ها»، «خردکننده داعش» و «قوی‌ترین مرد خاورمیانه» داده بودند و فرماندهان ارتش آمریکا به او حسادت می‌کردند، خود را سرباز می‌داند. ریشه ماجرا به همان پیرمرد طوفانی برمی‌گردد که بر صندلی ساده حسینیه جماران می‌نشست و آرام سخن می‌گفت و دنیا را به لرزه درمی‌آورد. قاسم شاگرد مکتب حضرت روح‌الله بود. همان که بنیانگذار انقلابش می‌خواندند، مرد قرن، سیاستمدار عصر، تغییردهنده جهان و تاریخ و… البته 
که همه اینها بود اما وقتی یکی از مریدانش فریاد زد؛ «ما همه سرباز توئیم خمینی، گوش به فرمان توئیم خمینی»، باز ساده اما از روی عقیده و منطبق با عمل خویش گفت؛ «نه من سرباز توام و نه تو سرباز من. همه سرباز خداییم ان‌شاءالله.» 
آدم‌های خوب کم نیستند و کم ندیده‌ایم. شاید ما هم آدم‌های خوبی باشیم چرا که گاهی کارهای خوبی می‌کنیم. بخشی از شادی و وقت و توانایی و پول خود را با عده‌ای قسمت می‌کنیم. شاید برخی خوب‌تر باشند و از قوه قهریه خود نیز برای خوب بودن و خوبی کردن استفاده کنند. مثلاً وقتی می‌بینند به کسی دارد ظلم می‌شود، سینه سپر کنند و وارد معرکه شوند. مأموریت قاسم تقسیم کردن بود. آرامش و امنیت و شادی و لبخند و در کنارش ترس و وحشت و اضطراب. آنچه قاسم را از دیگر خوبان سوا می‌کرد، آن بود که او اهل قناعت نبود. بله! قناعت همیشه هم چیز خوبی نیست. اگر در تقسیم خوبی‌ها به دایره تنگ و حقیری در اطراف خود قناعت کنی، چنین می‌شود. قاسم آرامش و امنیت و لبخند را برای همه انسان‌های روی زمین می‌خواست نه فقط برای اهالی قنات‌ملک و کرمانی‌ها و ایرانی‌ها. برای او فرقی نداشت که این زن و مرد و کودک چه زبانی دارند، چه آیینی و خطوط جغرافیا آنان را چگونه تقسیم کرده است. امنیت و آرامش و لبخند حق همه بود و وحشت و اضطراب حق همه آنهایی که آن حق را از دیگران سلب کرده بودند. اینجاست که قاسم را می‌توان در دو شمایل دید. شمایلی نرم‌تر از حریر و دل‌نازک‌تر از کودکان که گویی هنوز کودکی پنج ساله در قنات‌ملک است. همانقدر دل کوچکی دارد. از ته دل می‌خندد و مثل ابر‌بهار‌گریه می‌کند. و شمایلی دژم و غضبناک که گویی خدای جبار و منتقم به او مأموریت داده است تا بندگان طاغی و خونریزش را به دست او هلاک کرده و راهی دوزخ سازد. 
خیابان‌های شلوغ و تاریک ما برای نام تو حقیر و کوچک‌اند. روزی ستاره‌ای بزرگ و پرنور کشف می‌شود و نام تو را بر آن خواهند گذاشت. بلندمردا! نامت بلند باد که آب و آتش در چشمان تو به هم می‌رسید و خوشا بحال آنانکه در روزگار رجعت بار دیگر آن چشم‌های پرفروغ را می‌بینند و میانشان نور تقسیم خواهی‌کرد.
*محمد صرفی*

شهید “کاظم عاملو” از شهدای دوران دفاع مقدس است که در ماووت عراق به شهادت رسید. نوید شاهد سمنان در سالگرد شهادتش تصاویری از او را برای علاقمندان به فرهنگ ایثار و شهادت منتشر می کند.

به گزارش نوید شاهد سمنان و به نقل از خواهرش، شهیدكاظم عاملو بيست و دوم تير 1344 در شهرستان سمنان به دنيا آمد. پدرش غلامرضا و مادرش عذرا نام داشت. تا پايان دوره راهنمايي درس خواند. كارمند اداره مخابرات بود. از سوي بسيج به جبهه رفت. هفتم اسفند 1366 در ماووت عراق بر اثر اصابت تركش به سر، شهيد شد. مزار او در گلزار شهدای امامزاده يحياي زادگاهش واقع است.

خاطره ای از شهید عاملو

 «من کاظم پول لازم»
تلگراف صلواتی بود، توصیه می‌کردند، مختصر و مفید بنویسید! البته به ندرت کسی پیام ضروری تلگرافی داشت.
اغلب دو تا سه برگه می‌گرفتند و همین طوری پر می‌کردند. مهم نبود چی بنویسند. مفت باشد، خمپاره جفت جفت باشد!
بعد می‌آمدند برای هم تعریف می‌کردند که چند کلمه فوری فوتی و ضروری نوشته‌اند.
دوستی داشتیم که وقتی از او پرسیدیم کاظم چی نوشتی؟
گفت: «نوشتم بابا سلام! من کاظم، پول لازم».
گفتم: «همین؟»
گفت: «آره دیگه، مفهوم نیست؟»
شهید کاظم عاملو

​? حالم خیلی بد بود ،رفتم سراغ شهدا ، ?شهید سردار حاج حسن شوکت پور ، اسمی بود که مدت‌ها در ذهنم می‌درخشید.
?چند روز پیش پیامی خوندم.

?نوشته بود« در گرفتاریهاتون به شهدا متوسل بشوید.»

?منم چله شهدا رو گرفتم و هر روز به نام یک شهید،صد صلوات فرستادم .?
?از خودشون خواسته بودم من رو رها نکنند و بدادم برسند.

داشتم احساس پوچی میکردم.از دست خودم شاکی بودم،?هیچ چیزی انگار سرجاش نبود.

✨مسیرم به مزار شهدا خورد و رفتم یک دل سیر با حاج حسن درد دل کردم.?

گفتم من خیلی وقتها اومدم از شما کمک گرفتم و ناامیدم نکردید،این بار هم منو خجالت زده  برنگردونید.??

به مادرشان حضرت زهرا سلام الله علیها قسمشون دادم تا من رو تنها نگذارند واز سرگردونی نجاتم بدهند.?
?چند روزی گذشت،درحال عبور از خیابون،مسئول موسسه خیریه شهید شوکت پور رو دیدم،بعد از احوال پرسی درخواست یکی از بندگان خدا رو مطرح کردم،گفت حاضری بیای تو مجموعه ما کمک کنی،⁉️

✨موسسه خیریه شهید حاج حسن شوکت پور و شهدای درجزین✨

چقدر این اسم بهم آرامش میداد.?

?وای خدای من ،دعام رو شهدا به درجه استجابت رسوندند و منو دعوت کرده بودند.☺️

به خودم اومدم گفتم،من فعلا قول همکاری با دارالقرآن امام خمینی« ره» رو دادم.

⛔️پیشنهاد داد اونها چقدر بهت حقوق میدن،من دو برابر میدم.?

خندم گرفت?

گفتم حاجی،من برای پول کار نمی‌کنم،از اونها هیچی نمی‌گیرم?
?سریع گفت :بیا مدیریت کارگاه خیاطی رو قبول کن یک عده به نون و نوایی برسند،ثواب داره.?
✳️من و من کنان گفتم :«من از خیاطی سر رشته ندارم،….اما خواهرم خیاط ماهریه،اگر او رو بتونم راضی کنم،چشم»☺️
?حاج مهدی گفت:منتظر خبرت میمونم.

ما یک مجموعه چرخ داریم،بی سرپرست مونده،دنبال آدم مطمئن می گردم تا کارگاهی راه اندازی کنیم.

من به شما اطمینان دارم،شما هر کسی رو میشناسی و مطمئن هستی که دلسوزه،بیارش تا کار رو شروع کنیم.✅
⚜با این صحبتها،سریع ذهنم رفت سراغ مرضیه خانم و چرخ کارهای زیر زمین خونه مادرم.?
این بنده خدا نه پول داشت و نه حامی ای ،اما دل بزرگ و بخشنده ای داشت.?

4⃣ ماه تمام چرخ و نخ و تجهیزات کاملشون  رو رایگان برای ماسک دوزی در اختیارم گذاشته بود.?
?بلافاصله بعد از خداحافظی از حاج مهدی،تلفنم رو برداشتم وبه مرضیه خانم زنگ زدم.ماجرا رو براشون تعریف کردم،

از خدا خواسته پذیرفتند .☺️
?این اولین قدم من در راه ایجاد کارگاه خیاطی بود.

?الحمدلله و النعمه حدود ۴ساله داریم با این خانواده تعامل می‌کنیم و کارگاه کوچیک با ۳عدد چرخ صنعتی، تبدیل شده به کارگاه متوسطی که حدود بیست چرخ کار حرفه ای و نیمه حرفه ای در دو شیفت صبح و عصر  با حداقل درآمد ماهیانه۱۵۰۰۰۰۰ تومن تا ۲۵۰۰۰۰۰ تومن مشغول کسب در آمد حلال هستند.
 ✳️ الحمدلله با عنایت مادر سادات و شهدا، کارگاه با فراز و نشیب زیادی مواجه شد اما تعطیل نشده و تا کنون پنجاه نفر به طور حرفه ای خیاط شدند و تعدادی توانستند برای خودشون چرخ صنعتی تهیه کنند و در منازلشون مشغول بکار باشند و تعدادی جوانمردانه پای حمایت از کارگا ایستاده اند و از این راه ارتزاق می کنند.?
?امیدوارم همیشه ایام شهدا دستگیر ما باشند و از ورود به بیراهه های زندگی ما را نجات دهند.

?رضایت رب الشهدا روزیتان ?

دعوت از نوگلان مهد قرآنی امام حسن مجتبی علیه السلام برای حفظ شعر زیبایی به مناسبت سالگرد شهادت سردار دلها،حاج قاسم سلیمانی