yamahdi

دخترای گلی که قصه دوست دارن حواسشون جمع کنن ☘☘
قصه یه دختر خانم رو براتون بگم؟؟
همه حاضرن؟

حواسا جمعه؟
یه روز از روزای خوب خدا جون سال ۱۷۳ هجری اولین روز از ماه ذیقعده خدا به امام کاظم علیه‌السلام یه دختر زیبا داد. 🌸🌸

اسم مادر این دختر کوچولو نجمه خانم بود‌. 

مامان و بابا اسم این گل دختر رو گذاشتند فاطمه خانم. بله مثل نام دختر پیامبر(ص).🌷

حضرت فاطمه‌ی معصومه ده سالشون بود که امام کاظم علیه‌السلام یعنی پدرشون به شهادت رسیدند. 

بعد از شهادت پدر، حضرت معصومه سلام الله علیها، در کنار برادرشون که خیلی به هم علاقه داشتند بزرگ می‌شدند. 

اسم برادر مهربان حضرت معصومه سلام الله علیها، امام رضا عليه‌السلام است. 

بله امام رضا عليه‌السلام که امام هشتم ما هستند و حرمشون در کشور ما و در شهر مشهده. 

این خواهر و برادر مهربان، نزدیک به بیست سال کنار هم زندگی کردند. 

اما یه روز یه حاکم زورگو، دوباره دل حضرت معصومه سلام الله علیها رو شکست و برادرشون یعنی امام رضا عليه‌السلام رو از مدینه که با هم زندگی می‌کردند به شهر خراسان فرستاد. 

حضرت معصومه سلام الله علیها خیلی در ناراحتی بودند که از برادر جدا شدن. 

این دوری از برادر برای حضرت معصومه سلام الله علیها خیلی سخت بود و بعد از یکسال برای دیدن برادر به سمت خراسان حرکت کردن.

یک به یک شهرها را پشت سر گذاشته تا به شهر ساوه رسیدن. در ساوه بیمار شدن و از همراهانشون خواستن تا ایشان رو به شهر قم ببرند.

مردم شهر قم به خوبی از دختر امام کاظم علیه‌السلام و خواهر امام رضا عليه‌السلام، یعنی حضرت معصومه سلام الله علیها پذیرایی کردن. 

اما بیماری ایشان شدت گرفت و پیش از آنکه موفق به دیدن برادر بشن از دنیا رفتن. 🏴🏴🏴

ایشان از بهترین دخترانی هستند که ما ازشون درس حیا یا می‌گیریم و ایشان رو الگوی خودمون قرار می‌دیم. 
امشب سالگرد وفات حضرت معصومه سلام الله علیها ست. که ما امشب بیشتر به یاد ایشان و پدر و برادرشان هستیم.‌

🔅 محضر ایشان درود 

🔅 محضر ایشان سلام

 حضرت علی (ع) :ارزش هر کس به میزان دانایی و تخصص اوست.

نام درس: منطق (۴)

۱. در بحث صناعات خمس، از کدام جهت، قیاس مورد توجه قرار می گیرد؟

۲. مراد از مبادی قیاسی چیست؟

۳. کدامیک از موارد زیر دربارهٔ « یقین بالمعنی الاخص»، صحیح است؟

الف. اعتقاد مطابق با واقع که سبب آن تقلید و ظن نیست و امکان نقض آن نیز میسر نمی باشد

ب. اعتقاد مطابق با واقع؛ اعم از آنکه سبب آن تقلید باشد و یا از استدلال به دست آمده باشد

ج. اعتقادی که سبب آن ظن باشد

د. اعتقادی که امکان نقض آن میسر باشد

۴. با توجه به تعریف: «اولیات قضایایی هستند که صرف توجه طرفین قضیه و نسبت میان آن دو در صادق بودن آن کافی است؛ به این معنا که عقل در ذات خود، بدون نیاز سبب خارجی، به صدق آنها آگاهی می یابد»، کدامیک از مثالهای زیر این تعریف را شامل می شود؟

الف. دو نصف چهار است

ب. خورشید روشنی بخش است

ج. کل از جزع خود بزرگتر است

 د. آهن در اثر حرارت منبسط می شود

 ۵. « به قضایایی …………. گفته می شود که قیاس و استدلال با آن همراه است؛ به این معنا که حدوسط استدلال، همواره در ذهن حاضر است و هرگاه مطلوب تصور شود، به صدق آن حکم می شود.»

الف، حدسیات ب، یقینیات ج: اولیات د. فطریات

 ۶. این تعریف شامل کدامیک از موارد زیر می شود؟ « ترجیح یکی از دو طرف قضیه ( نفی یا اثبات) همراه با جواز طرف دیگر.»

الف. مشهورات ب. ظن بالمعنى الأخص ج. مشبهات د. مسلمات

۷. یکی از اقسام مسلمات، مصادرات است؛ مراد از مصادرات در این بحث چیست؟

 ۸. کدامیک از مثالهای زیر جزو متواترات است؟

 الف. قرآن بر آخرین پیامبر خدا نازل شده است ج. مجموعه زوایای داخلی مثلث ۱۸۰ درجه است

 ۹. مثالهای زیر به ترتیب در زیر مجموعه کدامیک از اقسام مشهورات قرار می گیرد؟

« شجاعت حسن است –

 رعایت حال ضعیفان پسندیده است –

پوشیدن لباس شهرت امر ناپسند است.»

۱۰. کدامیک از صناعات پنجگانه، یقین آور است و درعلوم حقیقی استفاده می شود؟

 ۱۱. تعریف زیر در مورد کدامیک از صناعات پنجگانه صحیح است؟

« قیاسی است که از مقدمات یقینی تشکیل شده و ذاتاً نتیجه یقینی می دهد.»

۱۲. ویژگی حدوسط در قیاس برهانی کدام است؟

۱۳.ویژگی « برهان انی» چیست؟

۱۴. کدامیک درباره تعریف « برهان لمی» صحیح است؟

 الف. حد وسط در برهان لمی، معلول نتیجه است ب. حد وسط دربرهان لمی، علت ثبوت اکبر برای اصغر در خارج است ج. حد وسط دربرهان لمی، علت اثبات اکبر برای اصغر در ذهن است د. برهان لمی از مقدمات غیر یقینی تشکیل شده است

۱۵. شرایط مقدمات برهان کدام است؟

۱۶. مراد از کلی بودن مقدامات در برهان چیست؟

 ۱۷. معنای « اولی بودن مقدمات برهان»، چیست؟

 ۱۸. نام این استدلال چیست؟

 «آهن حرارت می بیند. هر آنچه که حرارت ببیند، منبسط می شود؛ بنابراین، آهن منبسط می شود.»

 حضرت علی (ع) :ارزش هر کس به میزان دانایی و تخصص اوست.

نام درس: منطق (۴)

۱. در بحث صناعات خمس، از کدام جهت، قیاس مورد توجه قرار می گیرد؟

۲. مراد از مبادی قیاسی چیست؟

۳. کدامیک از موارد زیر دربارهٔ « یقین بالمعنی الاخص»، صحیح است؟

الف. اعتقاد مطابق با واقع که سبب آن تقلید و ظن نیست و امکان نقض آن نیز میسر نمی باشد

ب. اعتقاد مطابق با واقع؛ اعم از آنکه سبب آن تقلید باشد و یا از استدلال به دست آمده باشد

ج. اعتقادی که سبب آن ظن باشد

د. اعتقادی که امکان نقض آن میسر باشد

۴. با توجه به تعریف: «اولیات قضایایی هستند که صرف توجه طرفین قضیه و نسبت میان آن دو در صادق بودن آن کافی است؛ به این معنا که عقل در ذات خود، بدون نیاز سبب خارجی، به صدق آنها آگاهی می یابد»، کدامیک از مثالهای زیر این تعریف را شامل می شود؟

الف. دو نصف چهار است

ب. خورشید روشنی بخش است

ج. کل از جزع خود بزرگتر است

 د. آهن در اثر حرارت منبسط می شود

 ۵. « به قضایایی …………. گفته می شود که قیاس و استدلال با آن همراه است؛ به این معنا که حدوسط استدلال، همواره در ذهن حاضر است و هرگاه مطلوب تصور شود، به صدق آن حکم می شود.»

الف، حدسیات ب، یقینیات ج: اولیات د. فطریات

 ۶. این تعریف شامل کدامیک از موارد زیر می شود؟ « ترجیح یکی از دو طرف قضیه ( نفی یا اثبات) همراه با جواز طرف دیگر.»

الف. مشهورات ب. ظن بالمعنى الأخص ج. مشبهات د. مسلمات

۷. یکی از اقسام مسلمات، مصادرات است؛ مراد از مصادرات در این بحث چیست؟

 ۸. کدامیک از مثالهای زیر جزو متواترات است؟

 الف. قرآن بر آخرین پیامبر خدا نازل شده است ج. مجموعه زوایای داخلی مثلث ۱۸۰ درجه است

 ۹. مثالهای زیر به ترتیب در زیر مجموعه کدامیک از اقسام مشهورات قرار می گیرد؟

« شجاعت حسن است –

 رعایت حال ضعیفان پسندیده است –

پوشیدن لباس شهرت امر ناپسند است.»

۱۰. کدامیک از صناعات پنجگانه، یقین آور است و درعلوم حقیقی استفاده می شود؟

 ۱۱. تعریف زیر در مورد کدامیک از صناعات پنجگانه صحیح است؟

« قیاسی است که از مقدمات یقینی تشکیل شده و ذاتاً نتیجه یقینی می دهد.»

۱۲. ویژگی حدوسط در قیاس برهانی کدام است؟

۱۳.ویژگی « برهان انی» چیست؟

۱۴. کدامیک درباره تعریف « برهان لمی» صحیح است؟

 الف. حد وسط در برهان لمی، معلول نتیجه است ب. حد وسط دربرهان لمی، علت ثبوت اکبر برای اصغر در خارج است ج. حد وسط دربرهان لمی، علت اثبات اکبر برای اصغر در ذهن است د. برهان لمی از مقدمات غیر یقینی تشکیل شده است

۱۵. شرایط مقدمات برهان کدام است؟

۱۶. مراد از کلی بودن مقدامات در برهان چیست؟

 ۱۷. معنای « اولی بودن مقدمات برهان»، چیست؟

 ۱۸. نام این استدلال چیست؟

 «آهن حرارت می بیند. هر آنچه که حرارت ببیند، منبسط می شود؛ بنابراین، آهن منبسط می شود.»

 ماه ربیع الاول ؛ روز نُهُم رَبیع‌ُالاول روز آغاز امامت امام زمان(عجل الله تعالی فرج الشریف) است. بنابر نقلی در این روز، عمر بن سعد از قاتلین امام حسین علیه السلام کشته‌شد. گاه در این روز محافلی به نام‌های، عیدُ الزهرا و فرحةُ الزهراء، به عنوان روز قتل خلیفه دوم عمر بن خطاب برگزار می‌شود درحالی که قتل خلیفه دوم روز ۹ ربیع الاول نبوده است بلکه بر اساس اعلام اکثر علمای شیعه و مورخان سنی و شیعه تاریخ قتل خلیفه دوم در ماه ذی‌الحجه سال ۲۳ هجری بوده است و روز ۹ ربیع الاول روز کشته شدن عمر بن سعد به دست مختار ثقفی است که در آن سال‌ها جشن‌هایی به این زمینه گرفته می‌شده که بعدها به دلیل هم اسم بودن عمر بن سعد با خلیفه دوم به این نام یعنی «عمر کشون» مشهور شده است.
مراجع و عالمان دینی شیعه برپایی مجالسی که در آن اهانت به مقدسات و بزرگان دینی اهل سنت می‌شود را جایز نمی‌دانند.

شاید بسیاری خبرهای کشتار شیعیان در پاکستان، حمله به شیعیان در کربلا، محاصره ده‌ها خانوده شیعه اندونزی در جاوه شرقی، حمله به حسینیه‌ها و مراکز شیعی در سوریه، حمله به شیعیان نیجریه ،محدودیت‌ها علیه شیعیان در مصر و عربستان و … را شنیده باشند، اما در چرایی چنین اتفاقاتی کسی فکر نکرده است.هر چند می‌توان ده‌ها عامل را در این برشمرد اما یکی از این عوامل مراسم‌هایی است که در روز ۹ ربیع‌الاول برگزار می‌شود.
حقایقی در مورد نهم ربیع الاول و عیدالزهرا

حقایقی در مورد نهم ربیع الاول و عیدالزهرا

برخی مجالس وهن‌آمیز که به اسم تشیع برگزار می‌شود که برگزار کننده همین مجالس ساده و به ظاهر مخفیانه!! خسارت بزرگی به مکتب راستین اهل بیت علیه السلام وارد کرده و مسئولیت خون هزاران شیعه مظلوم زاهدانی، پاکستانی، عراقی، لبنانی و … را به گردن می‌گیریم.
تجربه نشان داده که هیچگاه دشنام گفتن به مقدسات دیگران موجب هدایت گمراهان نمی‌شود بلکه برعکس آنان را به لجاجت و مقابله به مثل وادار می کند از این رو اهل بیت علیه السلام به شیعیان یادآور می شدند که خداوند از دشنام گفتن حتی نسبت به بت‌های مشرکان نهی فرموده است.

خداوند می فرماید « به معبود کسانى که غیر خدا را می‌خوانند دشنام ندهید، مبادا آنها(نیز) از روى(ظلم و) جهل، خدا را دشنام دهند »[أنعام/۱۰۸] بنابراین پرهیز از دشنام یک اصل قرآنی و اسلامی است.
در همین راستا و برای پاسخ به شبهات حول مجالس انحرافی معروف به «عید الزهرا» و «عمر کشون» خواندن کتاب نهم ربیع، خسارت‌ها و جهالت‌ها بسیار توصیه می‌شود. این کتاب نوشته «مهدی مسائلی» توسط انتشارات وثوق منتشر شده است.
متأسفانه در سالهای اخیر و با امکانات جدیدی هم که به وجود آمده، امکان ضبط تصاویر یا صوت این مجالس برای شرکت کنندگان در آن به سهولت وجود دارد که در بعضی موارد این فیلم ها و صوت‌ها به کشورهای مجاورمان که شیعیان ، اهل تسنن و وهابیت در کنار یکدیگر زندگی می کنند نفوذ یافته و باعث ایجاد فتنه و ریختن خون پاک شیعیان آن منطقه گردیده است
بررسی حدیث رفع القلم در روز نهم ربیع الاول

پرسش : معمولا در مراسم عیدالزهرا کف زدن، پایکوبى، رقص و حتّى امورى را که جمیع فقها صریحاً فتوا به حرمت آن داده اند، را مستند به حدیث رفع القلم که ذیلا به آن اشاره مى شود، جایز مى دانید؟

گناه کردن در عیدالزهرا(سلام الله علیها)

پرسش : معمولا در مراسم عیدالزهرا کف زدن، پایکوبى، رقص و حتّى امورى را که جمیع فقها صریحاً فتوا به حرمت آن داده اند، را مستند به حدیث رفع القلم که ذیلا به آن اشاره مى شود، جایز مى دانید؟

«وَ اَمَرْتُ الْکِرامَ الْکاتِبینَ اَنْ یَرْفَعُوا الْقَلَمَ عَنِ الْخَلْقِ کُلِّهِمْ ثَلاثَةَ اَیّام مِنْ ذلِکَ الْیَوْمِ، وَ لا اَکْتُبُ عَلَیْهِمْ شَیْئَاً مِنْ خَطا یا هُمْ کَرامَةً لَکَ وَ لِوَصِیِّکَ»

آیا این نوع احادیث از نظر سند معتبر است؟ و بر فرض اعتبار معناى حدیث چیست؟
پاسخ : این روایت از نظر سند اعتبارى ندارد; به علاوه مخالف کتاب الله است، و معاذ الله که ائمّه معصومین(علیهم السلام) اجازه ارتکاب گناه به افراد در این ایّام یا غیر این ایّام داده باشند. و بر فرض اعتبار، معناى حدیث این است که اگر کسى لغزشى از او سر زد خداوند او را مى بخشد، نه این که عمداً آلوده گناه شود.

 این مساله از واضحات است که هر حدیثی بر خلاف قرآن باشد غیر قابل قبول است بنابراین اگر حدیثی اجازه ارتکاب گناهان را بدهد باید آن را کنار انداخت خود امامان(علیهم السلام) این دستور را به ما داده اند.
منبع: سایت هدانا برگرفته از استفتائات آیت الله العظمی مکارم شیرازی
 
پرسش

آیا حدیث رفع القلم و این که در روز نهم ربیع الاول قلم از شیعیان برداشته شده است و گناهی برای ایشان نوشته نمی شود، صحیح است؟
پاسخ:

این حدیث در منابع اولیه و اصلی حدیثی نیامده است، و منظور از رفع قلم؛ پاک شدن گناهان شیعیان به جهت رنج ها و مشقاتی است که در این دنیا می بینند، و معنای آن آزاد بودن در انجام گناهان نیست!.
مجلسی روایتی را از کتاب “زوائد الفوائد” سید بن طاوس و کتاب “المحتضر” شیخ حسن بن سلیمان، در فضیلت روز نهم ربیع الاول و اعمال آن نقل می کند.
ابتدای روایت گویای این است که قتل و کشته شدن خلیفۀ دوم در این روز (نهم ربیع) بوده است. برای این روز اعمال مستحبی زیادی بیان و در بزرگی و شأن این روز بسیار سخن فرسایی شده است.
قبل از آن که دربارۀ متن این حدیث توضیحی داده شود، برخی مطالب دربارۀ منبع این حدیث و راویان آن را بیان می کنیم.
کتاب زوائد الفوائد که به تصریح علامه مجلسی از آثار سید بن طاوس است،[۱] توسط آقا بزرگ تهرانی به فرزند سید بن طاوس، یعنی رضی الدین علی، نسبت داده شده است.[۲]

علامه محسن امین نیز این کتاب را صریحاً به فرزند سید بن طاوس نسبت می دهد و می گوید: سید رضی الدین در صفحاتی از کتاب تأکید کرده که اسم و کنیه اش، مانند اسم و کنیۀ پدرش؛ مرحوم سید بن طاوس است.[۳] بنابراین، صحیح این است که کتاب از آن فرزند سید بن طاوس باشد.
روایت روز نهم ربیع در کتاب ” المحتضر” حسن بن سلیمان نیز آمده است، و روایتی را که مجلسی در قسمت سرگذشت خلیفۀ دوم نقل می کند، به تصریح خودش از کتاب “المحتضر” است.[۴] البته علامه مجلسی این روایت را در قسمت دیگری از کتاب بحار الانوار که مباحث دعا را آورده است، از کتاب سید بن طاوس نقل می کند.[۵]
بررسی حدیث

الف. این حدیث در منابع اولیه نیامده، و با توجه به محتوای آن که در صدد ایجاد و تبیین یکی از اعیاد بزرگ شیعیان بوده، بسیار بعید است که در هیچ کدام از کتاب های روایی نیامده باشد و بزرگانی مانند شیخ کلینی، شیخ صدوق و شیخ طوسی از آن غافل باشند.
ب. بنابر نقل علامه مجلسی؛ سید بن طاوس از شخصی به نام ” ابْنُ أَبِی الْعَلَاءِ الْهَمْدَانِیُّ الْوَاسِطِیُّ” وَ ” یَحْیَى بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ حُوَیْجٍ الْبَغْدَادِیُّ” این جریان را نقل می کند در حالی که همین جریان را شیخ حسن بن سلیمان از مُحَمَّدِ بْنِ الْعَلَاءِ الْهَمْدَانِیِّ الْوَاسِطِیِّ ( ونه ابن ابی العلاء) وَ یَحْیَى بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ جَرِیحٍ‏ ( ونه حویج) الْبَغْدَادِیِّ، نقل می کند که بنابراین در مشخصات هر دو راوی این حدیث در این دو کتاب اختلاف وجود دارد.
ج. عبارت “یوم رفع القلم”، اگر به معنای روزی است که گناهان در آن روز نوشته نمی شود و مردم در انجام هر گناهی آزادند؟! چنین مطلبی با اصول اعتقادات و مسلمات قرآنی و روایی در تعارض است.
پس هر کس به قدر ذره‏اى کار نیک کرده باشد (پاداش) آن را خواهد دید و هر کس به قدر ذره‏ اى کار زشتى مرتکب شده آن هم به کیفرش خواهد رسید.[۶]
علاوه بر این که چنین تفسیری از “یوم رفع القلم” با دیگر قسمت های این روایت طولانی ناساز گار است. در این روایت، روز نهم ربیع الاول را روز زهد، روز توبه، روز انابه و بازگشت به سوی خداوند، و روز تزکیۀ نفس خوانده است.[۷] چنین صفاتی چگونه با روزی به این عنوان که هر گناهی در آن آزاد است، قابل جمع است؟!

د. در کتاب عیون اخبار الرضا (ع) و در کتاب فضائل الشیعه شیخ صدوق، دو روایت به این مضمون آمده است که از شیعیان اهل بیت (ع) قلم برداشته شده است. این دو روایت به طور مطلق آمده و محدود به نهم ربیع الاول هم نشده است.
در عیون اخبار الرضا (ع) می فرماید: از پیروان ما قلم برداشته شده است، راوى گفت: پرسیدم چگونه چنین چیزی ممکن است اى آقای من؟
فرمود: چون مأمور شده ‏اند در دولت باطل به تقیّه رفتار کنند و در این کار از ایشان پیمان گرفته شده است، مردم همه در امانند و آنان در کمال خوف و بیم بسر می برند و به خاطر ما ایشان را تکفیر مى‏کنند، ولى ما به خاطر آنان تکفیر نمی شویم، و آنان در راه ما کشته مى‏شوند، لکن ما براى ایشان کشته نمى‏شویم، هیچ کدام از شیعیان ما نیست که مرتکب گناهى شود مگر آنکه اندوه و غمّ او را فرو می گیرد. چنان که گناهان او را برطرف می کند هر چند گناهانش به تعداد دانه های باران باشد، یا به تعداد ریگ و شن بیابان ها، و خارها و درخت ها، و چنانچه در امور شخصی اش مبتلا به اندوه نشود دربارۀ خانواده‏ اش یا اموالش غمى به او خواهد رسید، و اگر در امر دنیایش غمى به او نرسد و مبتلا به مصیبتى نگردد، خواب ناراحت‏کننده‏اى بیند که آن موجب ریختن گناهان او گردد.[۸]

در کتاب فضائل الشیعه نیز آمده است: ابو حمزه می گوید: از امام صادق (ع) شنیدم که مى‏فرمود: قلم از شیعه برداشته شده، براى اینکه خداوند آنان را با عصمت و ولایتش [از گناه و معصیت‏] نگه مى ‏دارد.[۹]
با دقت در این دو روایت به معنای متفاوتی از “رفع قلم” می توان رسید؛ رفع قلم با توجه به این دو روایت به خصوص روایت عیون اخبار الرضا(ع) که امام (ع) به خوبی، آن را توضیح داده است؛ چنین می تواند باشد:

رفع قلم به معنای برداشته شدن عقاب از شیعیان و آن هم به خاطر سختی ها و مشقاتی است که در راه دین خدا می کشند. این معنا بسیار متفاوت است با این که بگوییم شیعیان در پاره ای از زمان آزادند که هر عملی را انجام دهند و هیچ گناهی هم برایشان نوشته نمی شود. بلکه این روایت می فرماید: احیانا شیعیان گناهانی انجام می دهند که باید به خاطر آن عقاب شوند ولی خداوند به خاطر رنج و سختی هایی که آنان در راه دین و مذهب اهل بیت (ع) متحمل می شوند، گناهان آنان را به تدریج بخشیده تا در قیامت بدون گناه محشور شوند. چنین معنایی با اصول اعتقادی هماهنگ است. قرآن کریم می فرماید: و اگر اهل کتاب ایمان آورده و پرهیزگارى کرده بودند، قطعاً گناهانشان را مى‏زدودیم و آنان را به بوستان هاى پر نعمت درمى‏آوردیم.[۱۰] از این سنت الهی به عنوان ” تکفیر” یاد می شود.[۱۱]

در روایت کتاب فضائل الشیعه نیز، “رفع قلم” به این معنا آمده است که خدواند چون شیعیان(واقعی و مخلص) را با عصمت و و لایتش حفظ می کند، آنان گناهی انجام نمی دهند تا برایشان نوشته شود؛ یعنی به اصطلاح فنی تر، سالبه به انتفاع موضوع است؛ یعنی قلم از آنان برداشته شده است؛ چون چیزی برای نوشته شدن وجود ندارد، نه آن که گناهانی انجام می دهند ولی نوشته نمی شود.
در نتیجه در صورتی که حدیث نهم ربیع الاول را قبول کنیم و از اشکالات سندی یا محتوایی آن چشم پوشی کنیم، می توان عبارت “یوم رفع القلم” را در آن به این گونه ترجمه و تبیین کرد که روز نهم ربیع الاول روزی است که خداوند در آن روز، گناهان شیعیان را به خاطر همۀ سختی ها و رنج هایی که در راه تقیه و در راه مذهب اهل بیت (ع) دیده اند، با توجه به حکمت خود از بین می برد.

[۱] مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار، ج ‏۹۵، ص ۳۵۱، انتشارات دار احیاء التراث، بیروت، ۱۴۰۳ق.

[۲] تهرانی، آقا بزرگ، الذریعة إلى ‏تصانیف ‏الشیعة، ج ‏۱۲، ص ۵۹[۲] ، اسماعیلیان،قم، ۱۴۰۸ق.

[۳] امین، سید محسن، أعیان ‏الشیعة، ج‏۲، ص ۲۶۷، دار التعارف للمطبوعات، بیروت، ۱۴۰۶ق.

[۴] بحار الأنوار، ج ‏۳۱، ص ۱۲۰.

[۵] بحار الأنوار، ج ‏۹۵، ص: ۳۵۱

[۶] زلزله، ۷ و ۸.

[۷] بحار الأنوار، ج ‏۳۱، ص ۱۲۸.

[۸] صدوق، محمد بن علی، عیون أخبار الرضا ع، ترجمه غفارى و مستفید، ج‏۲، ص ۵۷۵، نشر صدوق، تهران، ۱۳۷۲ش.

[۹] صدوق، محمد بن علی، فضائل الشیعة، ترجمه توحیدى، ص ۴۳، انتشارات زراره، تهران، ۱۳۸۰ض.

[۱۰] مائده، ۶۵.

[۱۱] برای آگاهی بشتر نک: سبحانی، جعفر، محاضرات فی الإلهیات، تلخیص ربانی گلپایگانی، ص ۴۵۱، انتشارات موسسه امام صادق(ع)، قم، ۱۴۲۸ق.

منبع هدانا برگرفته از اسلام کوئست.
 

آغاز امامت امام زمان(عج)

در روز هشتم ربیع الاول، امام حسن عسکری(ع) توسط معتمد خلیفه عباسی به شهادت رسید و پسر ایشان حضرت مهدی(ع) به امامت رسید.[۱] روز نهم ربیع‌الاول برای شیعیان به عنوان روز آغاز امامت امام مهدی(عج) عید دانسته شده و مراسم و جشن‌هایی در این روز دایر می‌گردد.[۲]

روز قتل عمر بن سعد

عمر بن سعد پسر سعد بن ابی وقاص، صحابی پیامبر(ص)، است. عمر بن سعد از سوی عبید الله بن زیاد به فرماندهی سپاه کوفیان برای مقابله با امام حسین(ع) منصوب شد و در روز دهم محرم امام حسین(ع) و هفتاد و دو تن از یارانش را به شهادت رساند.

علامه مجلسی در زاد المعاد گفته است بنابر قولی عمر بن سعد در روز نهم ربیع الاول به دست مختار بن ابوعبیده ثقفی کشته شد.[۳]

روز قتل خلیفه دوم

نهم ربیع‌ الاول به روز مرگ عمر بن خطاب خلیفه دوم منسوب شده است. دلیل این انتساب روایتی است که به «رفع القلم» مشهور است. تاریخچه این انتساب به قرن ششم هجری برمی‌گردد اما پس از دوره‌ای سکوت با ظهور صفویه و گسترش تشیع به عنوان دیدگاه مشهور معرفی و بخشی از فرهنگ شیعی شناخته شد.

موافقان: عبدالجلیل قزوینی (درگذشت قرن ششم هجری) بدون استناد به منبعی به قتل عمر در این روز اشاره کرده است اما هاشم بن محمد دیگر عالم این دوره، دلیل این انتساب را روایتی از احمد بن اسحاق مشهور به رفع قلم دانسته است. علامه مجلسی که در دوره صفویه می‌زیسته ضمن اشاره به روز مرگ عمر و برگزاری مراسم جشن در این روز، دلیل اصلی آن را روایت رفع القلم دانسته است.

مخالفان: بسیاری از منابع تاریخی شیعه و اهل سنت قتل عمر را در روزهای پایانی ذی‌الحجة سال ۲۳ق دانسته‌اند. بر اساس این منابع عمر در ۲۶ یا ۲۷ ذی‌الحجه توسط ابولؤلؤ غلام مغیرة بن شعبه مجروح شد و سه روز بعد در ۲۹ و بنابر قولی ۳۰ ذی‌الحجه از دنیا رفت. در میان مورخان سنی می‌توان به یعقوبی، طبری، مسعودی و در میان منابع شیعه می‌توان به شیخ مفید و ابن ادریس حلی اشاره کرد.
برخی از منابعی که به قتل عمر بن خطاب در ماه ذی الحجه اشاره دارند، عبارتند از:

مرُوج الذَهب، علی بن حسین مسعودی (درگذشت ۳۴۶ق)[۴]
تاریخ یعقوبی، احمد بن ابی یعقوب (درگذشت ۲۸۴ق)[۵]
تاریخ مدینه، ابن شَبه نمیری(متوفی ۲۶۲)[۶]
تاریخ خلیفه بن خیاط، خلیفه بن خیاط عصفری(درگذشت ۲۴۰ق)[۷]
أخبار الطوال، ابوحنیفه دینوری(درگذشت ۲۸۲ق)[۸]
تاریخ کبیر، بخاری(درگذشت ۲۵۶ق)[۹]
المصنف، ابن أبی شیبه کوفی(درگذشت ۲۳۵ق)[۱۰]
تاریخ طبری، طبری(درگذشت ۳۱۰ق)[۱۱]
المعارف، ابن قُتَیبه دینَوری (درگذشت ۲۷۶ق)[۱۲]
فتوح، أحمد بن أعثم کوفی(درگذشت ۳۱۴ق)[۱۳]
موطأ، مالک بن انس (درگذشت ۱۷۹ق)[۱۴]
الآحاد والمثانی، ضحاک (درگذشت ۲۸۷ق)[۱۵]
المصنف، عبدالرزاق صنعانی (درگذشت ۲۱۱ق)[۱۶]
مسند احمد، احمد بن حنبل (درگذشت ۲۴۱ق)[۱۷]
طبقات الکبری، محمد بن سعد (درگذشت ۲۳۰ق)[۱۸]
أنساب الأشراف، بلاذری (درگذشت ۲۷۹ق)[۱۹]
المحبر، محمد بن حبیب هاشمی بغدادی(درگذشت ۲۴۵ق)[۲۰]
الثقات، ابن حبان (درگذشت ۳۵۴ق)[۲۱]
مسند ابن جعد، علی بن جعد بن عبید(درگذشت ۲۳۰ق)[۲۲]
التنبیه والإشراف، علی بن حسین مسعودی (درگذشت ۳۴۵ق)[۲۳]
استیعاب، ابن عبد البِرّ (درگذشت ۴۶۳ق)[۲۴]
المعجم الکبیر، طبرانی (درگذشت ۳۶۰ق)[۲۵]
مستدرک، حاکم نیشاپوری (درگذشت ۴۰۵ق)[۲۶]
التعدیل والتجریح، سلیمان بن خلف باجی (درگذشت ۴۷۴ق)[۲۷]
سنن کبری، بیهقی (درگذشت ۴۵۸ق)[۲۸]
البدء و التاریخ، مطهر بن طاهر مقدسی (درگذشت ۵۰۷ق)[۲۹]
تاریخ مدینۀ دمشق، ابن عساکر (درگذشت ۵۷۱ق)[۳۰]
صفوه الصفوه، ابن جوزی (درگذشت ۵۹۷ق)[۳۱]
الإنباء، ابن عمرانی (درگذشت ۵۸۰ق)[۳۲]
اُسدالغابه، ابن اثیر (درگذشت ۶۳۰ق)[۳۳]
شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید (درگذشت ۶۵۶ق)[۳۴]
در مقابل، منبع تاریخی معتبری که به کشته‌شدن عمر بن خطاب در ماه ربیع الاول اشاره داشته باشد، یافت نگردید.

عید الزهراء

در ایران گاه در نهم ربیع الاول به تصور سالروز مرگ خلیفۀ دوم، محفل‌هایی برگزار می‌شده است که این مراسم از سوی حکومت جمهوری اسلامی ایران غیرقانونی اعلام شده [نیازمند منبع] و هم اکنون اکثریت مردم ایران از چنین مراسمی استقبال نمی‌کنند. این مراسم با نام‌های عیدالزهراء، فرحة الزهراء، عمر کشان یا عمر کشون معروف شده است. به نظر می‌رسد این مراسم از قرن هفتم هجری به بعد در بین شیعیان وجود دارد و در عصر صفویان در بین مردم رایج بوده است.[۳۵]

بنا بر نقل ابن طاووس(م۶۶۴)، گروهی از عجمان در این روز جشن بر پا می‌کردند. از عبارت وی علت اصلی جشن مشخص نمی‌شود بلکه فقط به مرگ یکی از دشمنان اهل بیت اشاره می‌کند.[۳۶]با این حال گویی خودش آن نظر را قبول ندارد.[۳۷] میرمخدوم شریفی سنی مذهب معاصر صفویه در کتاب نواقض الروافض اشاره به این جشن کرده اما قاضی نور الله شوشتری در مجالس المومنین در کتابی به نام مصائب النواصب که نقدی بر نقض الروافض است می‌نویسد این کار مورد تایید علما نبود و در زمان ما متروک است.[۳۸]

برگزاری این مراسم در ایران ممنوع است و در سال‌های اخیر توسط نیروهای انتظامی از برگزاری آن جلوگیری می‌شود. این مراسم در زمان رهبری امام خمینی ممنوع شد و وزیر کشور وقت به شدت با برگزارکنندگان این مراسم مقابله کرد.[۳۹]

 همچنین در سال ۱۳۸۶ش آرامگاه منسوب به ابولؤلؤ در کاشان به دلیل برگزاری چنین مراسمی تعطیل شد.[۴۰]

مخالفت مراجع تقلید

آیت الله خامنه‌ای:

«بعضی‌ها به نام شاد کردن دل فاطمه‌زهرا(س) این روزها و در این دوران ما کاری می‌کنند که انقلاب را که محصول مجاهدت فاطمه زهراست، در دنیا لنگ کنند! می‌فهمید چه می‌گویم؟ بهترین وسیله‌ای که دشمنان بزرگ انقلاب پیدا کردند برای این‌که نگذارند انقلاب به کشورهای اسلامی برود، می‌دانید چه بود؟ گفتند این انقلاب، اسلامی نیست! گفتند اینها دشمن شما- چند صد میلیون مسلمان- هستند! امام بزرگوارمان ایستاد و گفت این انقلاب، اسلامی است؛ شیعه و سنی در کنار هم هستند؛ کنار هم هستند. اگر امروز کسی کاری کند که آن دشمن انقلاب، آن مأمور سیای آمریکا، آن مأمور استخبارات کشورهای مزدور آمریکا، وسیله‌ای پیدا کند، دلیل پیدا کند، نواری پیدا کند، ببرد این‌جا و آن‌جا بگذارد، بگوید کشوری که شما می‌خواهید انقلابش را قبول کنید، این است، می‌دانید چه فاجعه‌ای اتفاق می‌افتد؟ بعضی‌ها دارند به نام فاطمه زهرا(س) این کار را می‌کنند. در حالی که فاطمه‌زهرا(س) راضی نیست. این همه زحمت برای این انقلاب کشیده شد. آن مرد الهی، آن وارث واقعی فاطمه‌زهرا(س) در زمان ما، آن همه زحمت کشید. این جوان‌های پاک ما این‌جور رفتند خون‌هایشان را ریختند تا انقلاب را بتوانند عالم‌گیر کنند. آن وقت یک نفری که معلوم نیست تحت تأثیر کدام محرکی واقع شده، به نام شادکردن دل فاطمه‌ زهرا، کاری بکند که دشمنان حضرت فاطمه‌زهرا را شاد کند.»[۴۱]

آیت الله سید علی سیستانی:

باید بر مشترکات تمرکز کنید و دلیلی ندارد به مسائل اختلافی بپردازید. مشارکت کردن در ایجاد تفرقه حتی به‌اندازه یک کلمه یا نصف کلمه جایز نیست. واجب است که از ادبیات تشنج آفرین پرهیز شود.[۴۲]

آیت الله محمد تقی بهجت درباره برگزاری مجالس به مناسبت حضرت زهرا(س) توصیه می‌کرد که:

 به بیان فضایل اهل بیت(ع) بویژه حضرت زهرا(س) و بیان حدیث ثقلین پرداخته شود. به گفته وی، شیوه آیت الله بروجردی نیز همین بوده است؛ یعنی بیان مشترکات میان شیعه و اهل تسنن و ترک مطاعن و مثالب یا لعن و سب آشکار. همچنین درباره برخی از رفتارها به نام عیدالزهرا بیان کردند: ” چه بسا… این کارها موجب اذیت و آزار و یا قتل شیعیانی که در بلاد و کشورهای دیگر در اقلیت هستند گردد در این صورت اگر یک قطره خون از آنها ریخته شود ما مسبب آن و یا شریک جرم خواهیم بود. “[۴۳]

حدیث رفع القلم

در برخی مجالسی که به مناسبت عیدالزهراء برگزار می‌شود، روایتی بیان می‌شود که به رفع القلم معروف شده و می‌گویند این روز «روز رفع القلم» است و گناهان این روز در روز قیامت محاسبه نمی‌شود و می‌توان در این مراسم هر حرفی را زد و این کار گناه نیست. این روایت با برخی آیات قرآن مانند آیه «و من یعمل مثقال ذرة شراً یره»[۴۴] و روایاتی مانند «لا تنال ولایتنا الا بالعمل و الورع»[۴۵] در تضاد است.[۴۶]

حدیث رفع قلم در ترازوی نقد

آیت الله ناصر مکارم شیرازی در استفتائی درباره حدیث رفع القلم بیان داشته است:

اوّلًا: روایتی با عنوان رفع قلم در آن ایام مخصوص، در منابع معتبر نداریم. روایت مزبور از نظر سند اعتباری ندارد.
ثانیاً: بر فرض، چنین چیزی باشد (که نیست) مخالف کتاب خدا و سنّت است، و چنین روایتی قابل پذیرفتن نیست، و حرام و گناه در هیچ زمانی مجاز نیست، و نباید به نام مقدّس اهل بیت (علیهم السلام) مجالس مشتمل بر گناه تشکیل داد. رفع قلم مخصوص به کودکان نابالغ و دیوانه‌ها و حالت خواب است، و‌ معاذ الله که ائمه معصومین (علیهم السلام) اجازه ارتکاب گناه به افراد در این ایام یا غیر این ایام داده باشند. و بر فرض اعتبار، معنای حدیث این است که اگر کسی لغزشی از او سر زد خداوند او را می‌بخشد، نه این که عمداً آلوده گناه شود.
ثالثاً: تولّی دوستان اهل بیت عصمت (علیهم السلام) و تبرّی از دشمنان آنها، جزء ارکان مذهب ماست؛ لکن تولّی و تبرّی راههای صحیحی دارد، نه این راههای خلاف، و نباید کاری کرد که شکاف در صفوف مسلمین بیفتد.[۴۷]
آیت الله جواد تبریزی هم در مورد این روایت معتقد است:

«روایت مزبور صحیح نیست و فرقی بین ایام نیست و معصیت، معصیت است.»[۴۸]

آیت الله صافی گلپایگانی نیز در مورد روز ۹ ربیع معتقد است:

این روز با سائر ایام در این جهت فرقی ندارد و مورد رفع القلم نیست.[۴۹]

پانویس

1_مفید، الارشاد، ص۵۱۰
 2_2صادقی کاشانی، «نهم ربیع، روز امامت و مهدویت»
 3_3مجلسی، زاد المعاد، ص۲۵۸
 4_ج۲، ص۱۳۵۲.
5_ ج۲، ص۱۵۹.
6_ ج۳، ص۸۹۵ و ۹۴۳.
7_ص۱۰۹.
 8_ص۱۳۹.
9_ ج۶، ص۱۳۸.
 10_1ج۸، ص۴۱.
11_ ج۳، ص۲۶۵.
 12_1ص۱۸۳.
 13_1ج۲، ص۲۳۲۹.
 14_1ج۲، ص۸۲۴.
 15_ج۱، ص۱۰۲.
 ج۱۱، ص۳۱۵.
 ج۱، ص۵۵.
 ج۳، ص۳۶۴.
 ج۱۰، ص۴۳۹.
 ص۱۴.
 ج۲، ص۲۳۸.
ص۱۹۵.
 ص۲۵۰.
ج۳، ص۱۱۵۲.
 ج۱، ص۷۰.
 ج۳، ص۹۲.
 ج۳، ص۱۰۵۴.
 ج۸، ص۱۵۰.
 ج۵، ص۱۹۱.
 ج۴۴، ص۱۴.
 ج۱، ص۲۹۱.
 ص۴۸.
 ج۴، ص۷۷.
 ج۱۲، ص۱۸.
 جعفریان، ص۸۳۵
 اقبال، ج۳، ۱۱۳
 جعفریان، ص۸۳۵
 مصائب النواصب، ج۲، ۲۴۲
 مقاله به نام کی؟به کام کی؟
 مصاحبه با مهندس غلامرضا حسنی مقدم، رئیس میراث فرهنگی کاشان
خبرگزاری فارس.
 کتاب نهم ربیع، جهالت‌ها و خسارت‌ها، ص ۱۰۳ – ۱۱۹
خبرگزاری ابنا.
 سوره زلزال، آیه ۸
وسائل الشیعه، ج۱۵، ص۲۴۷
 کتاب نهم ربیع، جهالت‌ها و خسارت‌ها، ص ۳۵
 کتاب نهم ربیع، خسارت‌ها و جهالت‌ها، ص ۱۰۳ – ۱۱۹
 کتاب نهم ربیع، خسارت‌ها و جهالت‌ها، ص ۱۰۳ – ۱۱۹
کتاب نهم ربیع، خسارت‌ها و جهالت‌ها، ص ۱۰۳ – ۱۱۹.

منبع
منبع اصلی: نهم ربیع، خسارت‌ها و جهالت‌ها نوشته مهدی مسائلی، نشر وثوق، چاپ دوم، ۱۳۸۷ ه‍.ش.

ابن طاووس، علی بن موسی بن طاووس، تصحیح جواد قیومی، قم، دفتر تبلیغات اسلامی، ۱۴۱۴ق.
جعفریان، رسول، حیات فکری و سیاسی ائمه، قم، نشر انصاریان، چاپ ششم، ۱۳۸۱.
جعفریان، رسول، تاریخ تشیع در ایران از آغاز تا طلوع دولت صفوی، نشرعلم، تهران، ۱۳۹۰ش.
حر عاملی، وسائل الشیعه، قم، انتشارات آل البیت(ع) لإحیاء التراث، چاپ دوم، ۱۴۱۴ ه‍.ق.
شوشتری، قاضی نورالله، مصائب النواصب، تصحیح قیس العطار، قم، دلیل ما، ۱۳۸۴ش.
صادقی کاشانی، مصطفی، «نهم ربیع، روز امامت و مهدویت»، مشرق موعود، س۶، ش۲۲ (تابستان ۱۳۹۱).
عصفری، خلیفه بن خیاط، تاریخ خلیفه بن خیاط، دارالفکر، بیروت.
مجلسی، محمدباقر، زاد المعاد، بیروت، مؤسسه الاعلمی للمطبوعات، ۱۴۲۳ ه‍.ق/ ۲۰۰۳ م.
مفید، محمد بن نعمان، مسارالشیعه، ۴۱۳، چاپ دوم: دارالمفید، بیروت، ۱۴۱۴ ق- ۱۹۹۳ م.

منبع:سایت هدانا، برگرفته از ویکی شیعه.

عقل در درک تو مبهوت و گرفتار شده

عشق از عشق تو بیچاره و بیمار شده

چشم از اشک لبالب شده و تار شده

بس که نور است که در این حرم انبار شده

شهادت امام رضا «ع» تسلیت باد

|حدیث امام رضا (ع):| ۱۰ خصلتی که نشانۀ کمال عقل است

​طبق روایتی، عقل وسیله‌ای برای عبودیت و رسیدن به بهشت‌های جاودان است. امام رضا (ع) به ۱۰ خصلتی اشاره کردند که نشانۀ کمال عقل است.

همانطور که در ضرب المثل بیان شده:

دشمن دانا بلندت میکند    بر زمینت می زند نادان دوست
عقل انقدر اهمیت دارد دشمن را بر دوست مقدم میکند

حتما  تا به امروز این سؤال برایمان بارها تداعی شده که نشانه فرد عاقل چیست و یا چه ویژگی‌هایی دارد. در دنیای مدرن امروز، به تبعِ عصر تکنولوژی، تغییر ذائقه‌های مردم و تغییر سبک زندگی، شاید در نگاه عوام، عاقل فردی باشد که به موفقیت‌های تحصیلی و بعد قدرت و ثروت دست یابد و مراحل موفقیت را تا رسیدن به موقعیت‌های خوب اجتماعی طی کند، هرچند برای کسب چنین موفقیتی از اخلاق عبور کند و دیگران را فدای خواسته‌های دنیوی خود کند.  از این جهت است که می‌بینیم صاحبان قدرت و ثروت مورد تمجید کاذب اطرافیان‌شان هستند و سایرین او را فردی موفق و عاقل تلقی می‌کنند.

اما در نگاه دین، هر آنچه انسان را از بدی بازدارد و بسوی خیرات و خوبی‌ها دعوت کند، نشانۀ کمال عقل شمرده شده است. امام رضا (ع) در روایتی به 10 خصلت از نشانۀ کمال عقل اشاره کرده است. حضرت فرمود «عقل شخص مسلمان تمام نیست، مگر این که 10 خصلت را دارا باشد:

1. از او امید خیر باشد 2. از بدى او در امان باشند  3. خیر اندک دیگرى را بسیار شمارد 4. خیر بسیار خود را اندک شمارد

5. هر چه حاجت از او خواهند دلتنگ نشود  6. در عمر خود از دانش‌طلبى خسته نشود 7. فقر در راه خدایش از توانگرى (توأم با فساد) محبوب‌تر باشد 8. خوارى در راه خدایش از عزّت با دشمنش محبوب‌تر باشد 9. گمنامى را از پرنامى خواهان‌تر باشد
  10. سپس فرمود: دهمى چیست؟ به او گفته شد: چیست؟ فرمود: احدى را ننگرد جز این که بگوید او از من بهتر و پرهیزکارتر است».
« لا یَتِمُّ عَقْلُ امْرِء مُسْلِم حَتّى تَکُونَ فیهِ عَشْرُ خِصال: أَلْخَیْرُ مِنْهُ مَأمُولٌ. وَ الشَّرُّ مِنْهُ مَأْمُونٌ. یَسْتَکْثِرُ قَلیلَ الْخَیْرِ مِنْ غَیْرِهِ، وَ یَسْتَقِلُّ کَثیرَ الْخَیْرِ مِنْ نَفْسِهِ. لا یَسْأَمُ مِنْ طَلَبِ الْحَوائِجِ إِلَیْهِ، وَ لا یَمَلُّ مِنْ طَلَبِ الْعِلْمِ طُولَ دَهْرِهِ. أَلْفَقْرُ فِى اللّهِ أَحَبُّ إِلَیْهِ مِنَ الْغِنى. وَ الذُّلُّ فىِ اللّهِ أَحَبُّ إِلَیْهِ مِنَ الْعِزِّ فى عَدُوِّهِ. وَ الْخُمُولُ أَشْهى إِلَیْهِ مِنَ الشُّهْرَةِ. ثُمَّ قالَ(علیه السلام): أَلْعاشِرَةُ وَ مَا الْعاشِرَةُ؟ قیلَ لَهُ: ما هِىَ؟ قالَ(علیه السلام): لا یَرى أَحَدًا إِلاّ قالَ: هُوَ خَیْرٌ مِنّى وَ أَتْقى ». (تحف العقول، ص 161)
بنابراین در پازل دین، عقل و عاقل معنای دیگری دارد، عقل وسیله‌ای برای عبودیت و رسیدن به بهشت‌های جاودان و عاقل فردی عابد شمرده شده که در مسیر هر آنچه او را متصل به بهشت می‌کند حرکت می‌کند. از امام صادق علیه‌السلام، درباره عقل پرسیدند و فرمود «مَا عُبِدَ بِهِ الرَّحْمَنُ وَ اکْتُسِبَ بِهِ الْجِنَانُ؛ آنچه به وسیلۀ آن خداوند عبودیت می‌شود و بهشت به دست می‌آید» (الکافی (ط - الإسلامیة)، ج‏1، ص11)